Dag 4: Dutchies in the mist
Blijf op de hoogte en volg Danielle & Carlijn
10 Januari 2017 | Chili, Pucón
Even tussendoor nog even een paar 'wist je dat..'-tjes over Santiago. Zo is het op rood staan van de stoplichten voor auto's een startsignaal voor de vele lokale 'artiesten'. Terwijl je in je auto wacht tot het stoplicht weer op groen springt, kun je genieten van onder andere een jongleeract op een eenwieler, een vierkoppige dansgroep, een zangoptreden, en zo nog een aantal andere 'bijzondere' optredens. Een groot theater hier: bij ons hoort daar 'het rode doek' (en een theaterzaal) bij, hier is een rood stoplicht ook al genoeg! Een ander bekend fenomeen hier is het op straat persen van vers vruchtensap. De een na de ander kwamen we tegen op dat kleine stukje dat we van Santiago gezien hebben. Een meisje met een boodschappenkar met mandarijnen en een handpers, vervolgens een man die citroenen aan het persen was en er gember-citroen-limonade van maakte, en nog een paar van die types. Daarnaast lijkt het de trend te zijn om veel en vooral ook grote tatoeages te hebben. Echt, misschien wel de helft van de mensen die we zagen, had minstens 1 arm of been onder de tattoos zitten. Nu vind ik tattoos an sich geen enkel probleem en zeker niet als het goed gedaan is en er een betekenis achter zit. Maar hier kon je vaak zelfs van 1m afstand nog niet zien wat het voor iets voor moest stellen: het was gewoon net een grote zwarte vlek. Naja... als zij er gelukkig van worden? ;-) Dan zijn er nog de bijzondere looks die we hier tegen komen. Het lijkt wel alsof het niet kort genoeg kan hier... Zo zien we een groepje van 3 meisjes, waarvan er 2 een (korte!) shortie aan hebben met erboven een soort gehalveerd hemdje en de 3e gewoon alleen een (iets langer dan normale) trui aan had. We zien ook een hoop meisjes van het type 'Barbie-pop' of 'diva', inclusief blingbling, iets te kort jurkje en iets te hoge hakken en een iets te dikke plamuurlaag make up op.
Iets dat me (in minder positieve zin) opgevallen is, zijn de honden. Het valt me echt wel op dat er hier vrij veel zwerfhonden zijn. De lamlendigheid (en de 'oh my god ik heb het warm..!'-heid) straalt er vanaf. Een aantal zien we lopen, maar er liggen er ook een hoop op de stoep en in de schaduw voor pampus. Ze reageren niet eens op alle mensen die langslopen. Ze zien er niet echt heel slecht uit of zo, dat valt me nog mee.. Maar toch, vind het toch wel zielig.
Zoals afgesproken was dus iedereen om kwartvoor 10 in het hotel. Nog even wachten op 2 busjes die ons naar de bushalte van de nachtbus zouden brengen, maar dat duurde niet lang. Die 'bushalte' was eigenlijk non-existing. Het was gewoon oprecht de hoek van een straat. Daar stonden we dan, met alle bagage. Te wachten. Het was inmiddels donker en al wel lekker afgekoeld. Prima vertoeven zo! Echt een lekkere zomeravond. Iedereen kreeg een ticket met een stoelnummer erop die we later aan de buschauffeur moesten tonen. Na een kwartiertje kwam die buschauffeur dan aanlopen. De hoek om (daar stond de bus), bagage in het ruim (waarbij we, net als bij een garderobe, een nummertje kregen om later de goede tas weer mee te krijgen) en vervolgens de bus in. Stoel 17 en 18, die zijn boven. Wauw! Hoe comfortabel zien die stoelen eruit dan?! En ja hoor, ze zitten ook nog eens heerlijk! Zeg zo'n anderhalve stoel breed, prima hoofdkussen ingebouwd in de stoel, dekentje erbij, airco aan. Iedereen geïnstalleerd en on y va! Op weg naar Pucón. Eerst nog een uurtje gekaart en vervolgens allebei al snel in slaap gevallen. Na een uur of 7 worden we weer wakker en zijn we er al bijna.
Het landschap is hier heel anders. Veel bomen, veel hout, bergen, 2 grote meren. Met een kleiner busje nog naar het hostel gegaan om daar vervolgens de spullen op de kamer te leggen en even te ontbijten. Dan nog even omkleden voor de wandeltocht die we gaan maken en vervolgens weer het busje in. Pitstop bij de supermarkt voor proviand en vooral ook genoeg drinken, en weer verder.
We gaan naar de voet van de vulkaan: de Villarrica. Het is een actieve vulkaan, waar ook altijd nog een pluimpje rook uitkomt. De laatste uitbarsting was in november 2015, recent dus nog! Dat pluimpje zien we vandaag helaas niet: het is namelijk, precies daar (!), bewolkt.. Maar goed, let's wanjel! De omgeving is prachtig hier! Heel bijzonder! Er zijn 4 hoofdroutes die de lava neemt bij een uitbarsting, en dat kun je goed zien. In het begin steken we 2 van die routes over om vervolgens in een ontzettend groen bos uit te komen. Het is een 'licht glooiende wandeling', dat was de voorbereidende uitleg van onze reisleidster en we hadden in totaal 3 gidsen mee (op een 14-koppige groep). Dat 'licht glooiend' klopte aan de ene kant wel, maar op een groot aantal stukken kon was het 'lichte' deel vrij ver te zoeken. Het was zeker wel te doen hoor, maar toch stiekem ook wel pittig. De heenweg was 4 km, grotendeels omhoog: we gingen van 1100m naar 1400m. Over een smal bospaadje tussen de begroeiing. Prachtige en bijzondere natuur, nog nooit zo'n bos gezien! Naast de (soms bijna grijzige) boomstammen, was er mos, een hoop witte heide-achtige planten, oranje bloemetjes, mos en mooie vergezichten tussen de bomen
door. Lage (ongeveer kniehoogte) planten vulden de ruimte tussen de bomen op, tot die ineens vervangen werden door bamboe! Wie had gedacht dat dat hier zou groeien? Ik niet in elk geval. Goed naar de grond blijven kijken om de wortels en struikelmogelijkheden op tijd op te merken. En zo nu en dan gaan we 'über ze tree/trunk'
Bij een uitzichtpunt is het pauze tijd. Priem! Dat gaat er wel in, en even zitten is ook zeker niet verkeerd. Echt foto's maken wordt een dingetje: het uitzicht is vast en zeker prachtig, er hangen alleen wolken voor... Na de pauze gaan we weer verder. Klein stukje bospad nog, maar daarna lopen we over de afgekoelde lavarotsen en wordt het iets meer klauteren. Mooi, daar houd ik van! :-)
Halverwege nog even een kleine, maar oh zo welkome, adempauze genomen en vervolgens de rest van de groep weer achterna. We besluiten en groupe om de 'kortere' weg terug te nemen: namelijk via zo'n lava-route. Heerlijk om weer van rots naar rots te kunnen stappen. Dat gaat one toch een stuk beter af dan die paadjes. Een deel van de groep lijkt deze mening echter niet te delen. Maar toch, iedereen komt beneden weer aan en als de groep compleet is, stappen we het busje weer in. Gelukkig maar, echt warm was het daar namelijk niet (iets met vrij harde frisse wind en een graad of 15-20, schat ik zo).
Wat zullen we vanmiddag gaan doen? Aanvankelijk was het plan om naar de hot-tubs te gaan. Op advies van Chris maken we de keus om die tube te bewaren ln tot morgen, als we echt veel inspanning hebben verricht. Prima, gaan we een terrasje pikken vanmiddag!
Terwijl we terug naar Pucón rijden, begint het op te klaren en eenmaal bij het cafeetje is de lucht strakblauw en staat de zon hoog aan de hemel. Best warm zo, misschien moeten we dadelijk toch maar verhuizen naar de overkant. Aan de straat: aka schaduw!
Het is trouwens wel echt een gezellig stadje dit. Heel veel (zo goed als alle) huisjes zijn van hout, veel tentjes (+terrassen!) of wat te eten of te drinken, muziek. In de zomer komer hier veel mensen om de vulkaan te beklimmen, te raften, etc. En in de einter komen ze hier skiën. Prima! We zijn met z'n 5-en uit de bus gestapt; Anita, Astrid, Rogier en wij; de jonkies van de groep! ;-) Nog even gauw ergens wat van die pesos en een hoedje tegen de zon scoren en dan kunnen we door naar het volgende cafeetje. Onze mede-shopper Anita gaat toch alvast maar terug naar het hostel.
Hele hele gezellige middag gehad met zijn viertjes onder het genot van een aantal drankjes (jeej :-) ze hadden limoncello!) en veel hilariteit en geklets. Als dit elke dag zo gaat, gaan we dit prima volhouden!
Om kwartvoor 8 is afgesproken te verzamelen bij de receptie. Oeps, het is nu al 19.15u, dat wordt haasten en atten (aangezien de drankjes niet inbegrepen zijn) Zeg, zullen we Sylvia gewoon bellen! Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Bellen it is, dus. We weten nu iets meer, zijnde de straatnaam (O'Higgings, de bevrijder van Chili). De naam van het restaurant was echter kennelijk niet te verstaan! ;-)
Op naar die hoofdstraat dan maar. Misschien komen we ze wel tegen en anders verzinnen we wel wat. Even gewacht maar nee hoor.. We zien niemand die we kennen.. Dan toch nog maar eens bellen: Fiorentino heet het restaurant. He?! Dat ligt hier precies tegenover! Oh wacht, daar staat Sylvia te bellen (met ons dus). Gezellig aangeschoven aan tafel en lekker gegeten. Om 22u is het dan toch tijd om terug naar het hostel te gaan, nog ff douchen en dan lekker slapen. Eindelijk weer een bed!! Dat wordt genieten :-)
Morgen staat een zwaardere wandeling op het programma met aansluitend de hot-tubs.. Ben benieuwd of we die wandeling redden. Ach ja, en anders houden wij gewoon vaker pauze of haken we ergens af. Komt vast goed!!
-
11 Januari 2017 - 07:43
Helma Brasse:
Fijn dat de groep zo leuk is. Veel plezier in de hot tubs morgen. -
11 Januari 2017 - 17:26
Rene En Ine:
Wat een mooi verhaal.
Fijn dat het allemaal zo goed verloopt.
Wat maken jullie toch allemaal mee! Spannend hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley