Dag 15: Vijftig tinten blauw

Vandaag weer redelijk vroeg uit de veren. We hebben een korte maar fijne overnachting gehad, maar reizen vandaag gewoon weer rustig verder. Ik denk zelf naar een van de persoonlijke hoogtepunten van de reis: Torres del Paine. We reizen samen met een gids naar het nationale park en zitten vrijwel de hele dag ook in een busje, echter wel met meerdere foto stops en korte wandelingetjes. We reizen door valleien waar regenbogen continu meegaan tussen de bergen door. Behoorlijk breed en zeer kleurrijk. Echt prachtig!

Langzaam aan komen er bergen in zicht. Hoge, grillige pieken met sneeuw bovenop en een kroon van wolken. Steeds meer helder gekleurde blauwe meren komen langs en plotseling zijn we al bij het park aanbeland. Een korte stop om papierwerk in orde te maken en we kunnen door. Over kiezelpaden rijden we slingerend naar onze eerste echte stop met meteen een wandeling: Lago Grey met in de verte de gletsjer, heel verassend de Glacier Grey. Door een oeroud bosje lopen we enkele minuten tot we bij een zeer snel stromende wilde rivier, de Rio Pingo, komen. Hier hangt een houten loop/hangbrug over heen die iets heen en weer slingert door windkracht 9 a 10 die hierop inbeukt. Er mogen maar maximaal 6 personen tegelijk overlopen dus de groep mag gaan splitsen. Hierna een stukje naar beneden en we komen een kiezelstrand waar de wind gewoon doorraast. Soms worden we een beetje uit koers geblazen maar we vinden onze weg wel.
Iets dat meteen opvalt als we over het strand lopen zijn de fel turkooizen ijsschotsen die in het meer drijven. Ze steken behoorlijk af tegen het grijsblauwe meer. Verder is de gletsjer behoorlijk geslonken de afgelopen jaren en kunnen we hem alleen in de verre verte zien liggen. Sylvia probeert ons aan te wijzen waar de rand het meer raakt, maar eigenlijk is dat heel slecht zichtbaar. We waaien alvast helemaal uit en vervolgen onze tocht weer in het busje.
Een aantal foto stops later, de Torres en meren zijn echt GEWELDIG(!!!!!!!!), zijn we aangekomen bij een waterval. Hier raast wind en water langs, door en naar beneden. Ongelooflijk helder blauw water schuimt over verschillende terrassen en stuift vervolgens weer omhoog. Regenbogen hier tussendoor en opnieuw een windkracht 10 maken dit opnieuw tot een prachtig schouwspel.

Sowieso is het park hier heel bijzonder qua kleuren. Alle meren hebben een andere kleur blauw met daarbij honderden kleuren (blauw, grijs, groen en wit) van de bergen en natuur. Als we hier zo doorheen rijden, snap ik heel goed waarom de Chilenen zo trots maar ook zo zuinig zijn op hun natuur. Alles ligt hier aan ongelooflijk strenge regels. Bij binnenkomst van Chili, maar ook in Torres del Paine staan hoge boetes op overtredingen in de natuur (1000,- USD voor zwemmen in een van de meren). Een aantal jaar geleden is nog een behoorlijk deel afgebrand door een vuur dat werd veroorzaakt door een man die zijn gebruikte toiletpapier niet weg wilde gooien bij de camping en het dus maar op de berg verbrandde...wind eronder en hoppa! Aantal dagen bosbrand. Sowieso is dat een hele inslag op de natuur en ecosystemen, maar hier al helemaal. Het duurt jaren voordat er ook maar iets terug groeit in dit harde klimaat. Ik snap dan ook niet dat er mensen zijn die zoiets doen. Nadenken is kennelijk toch ook een kunst...
Na de lunch nog een aantal stops gemaakt en dieren (voornamelijk guanaco's) op de foto kunnen zetten. Nu zitten we in de refugio waar we verblijven de komende twee nachten. Een soort ruime jeugdherberg met kamer waar 6 personen in stapelbedden liggen. Wij delen een kamer met Anita, Rogier en Jan en Jellie. Nu even bijkomen van de reis en alvast wat typen. Torres del Paine is werkelijk prachtig, ik kan niet wachten om morgen omhoog te gaan lopen en dit mooie gebied iets beter en dichterbij te gaan bekijken.