Dag 23: Hello! Buenos Aires!

Zoals gisteren afgesproken, zaten we om 9u (onder andere) met zijn vijven aan het ontbijt. Heerlijke fruitsalade hier, met echt vers fruit (i.p.v. cocktailfruit uit blik)! Laatste belangrijke tip van Sylvia: 'Hier in de stad, met name bij het park, komen Dengue-muggen voor. Oftewel: smeer je in met Deet!' Goede!
Next stop: zwembad! Anita ging niet mee, die had vandaag een afspraak met een vriendin die hier in de stad woont. Bubaai, veel plezier vandaag en see you vanavond!
Nadat we de badkleding aangetrokken hadden, op weg naar het zwembad. Op naar de 3e verdieping! Via dezelfde weg als gisteravond naar boven. Maar helaas, ook nu was de deur afgesloten met een ketting en een slot... Rogier en Astrid hadden de weg naar het zwembad wel al gevonden en lagen inmiddels op een strandstoel van het 'ochtend'zonnetje te genieten. 'Je moet via de 2e verdieping binnendoor naar achteren lopen en dan de trap op!' Oh.. dat verklaart! Dan maar weer een verdieping omlaag, binnendoor en net voor we het trappetje op willen gaan, worden we tegen gehouden door een van de medewerkers van het hotel. 'Nonono!' zei ze terwijl ze naar de handdoeken wees. Okee.. wat moeten we dan meenemen als handdoek? Probleem was zo opgelost (nadat ze nog een x aantal keer 'nonono' had herhaald): we kregen allebei een creme-kleurige handdoek mee op voorwaarde dat we de witte terug naar de kamer brachten. Ook prima!
Ligstoel geclaimd in de schaduw, want ja ook op deze tijd brandt het zonnetje al flink door daar aan die strakblauwe hemel! Hierboven op het dak valt het nog best enigszins mee met de hitte, het waait hier nog een beetje. Paar keer in het water geplonst, afgekoeld, weer opgedroogd en nogmaals het water in, en we waren om 11 uur klaar voor de douche. Om 12 uur beneden in de lobby afgesproken op om het marktje op de straat Defensa (welgeteld 3 blokken in Oostelijke richting vanuit hier) te gaan verkennen! Daan waarschuwde nog even iedereen om eerst de zonnebrand te smeren, goed in te laten trekken en daarna pas de deet te gebruiken. Iets met 'ervaring' en Tanzania.

Zo gezegd, zo gedaan. Op weg naar het marktje. Het is eigenlijk een lange rechte straat, die naar ons gevoel kilometers doorloopt, aan beide kanten gevuld met kleurrijke kraampjes waar van alles en nog wat staat uitgestald. Na ongeveer 20 meter lopen komen we tot de conclusie dat het eigenlijk al tijd is voor de lunch. Ja je moet toch iets eten he... We worden half half naar binnen gelokt bij een Indiaans restaurant en heerlijke curries met naan-brood volgen al snel. Voldaan kunnen we vervolgens weer door op jacht naar souvenirs. Aan het einde van de lange markt is Plaza de Mayo (of playo de mayo zoals wij het ondertussen noemen) waar we even rondkeken en daarna op zoek gegaan naar de hop on hop off bus. We kwamen nog langs de Metropolitan Cathedral, even binnen gespiekt, maar niet super bijzonder. We komen aan bij de bushalte en kopen kaartjes. Daar bedoel ik mee: wij en Astrid kopen kaartjes, Rogier had al een kaartje via internet besteld...werkte niet helemaal. Het ging van telefoon op computer, naar printer en bus, vervolgens terug naar de kassa en toen weer terug naar de bus om op een los papiertje te schrijven dat hij een kaartje had. Heeeeeel omslachtig. Nou hop on the bus and let's go. We gingen met z'n allen boven in de bus zitten. Dat hebben we geweten. Ja het uitzicht was prachtig en er viel zeker veel te zien (zeker in combinatie met wat extra informatie in de vorm van een bandje dat afdraaide met extra feitjes en informatie over de verschillende plekken in de stad). De warmte daarentegen was een stuk minder prettig. In de schaduw was het goed uit te houden, in de zon iets minder. Zeker als de bus voor het stoplicht stil stond met de zon vol op het koppie zaten we gaar te bakken. De laatste kilometers en stops hebben we dan ook binnen doorgebracht in de airco.

We stapten uiteindelijk uit vlak bij een kerkhof in Recoleta (cementerio de la Recoleta) Hier ligt oa Evita begraven. We waren echter zo verhit dat we besloten om eerst een drankje te gaan doen. Hierna kunnen we vast het kerkhofje nog gaan bekijken. Niet helemaal dus. Het sloot voor Engelssprekende mensen om 17:30, voor Spaanstaligen 18:00. Uiteraard waren we dus net te laat en hebben we alleen even tussen de hekken door kunnen kijken. Statige mausoleums en veel groen worden afgewisseld door smalle paadjes. Toch wel jammer dat we niet even verder kunnen lopen. Dan nemen we maar vast de bus terug en gaan we even afkoelen en klaarmaken voor het afscheidsdiner. We gaan met de hele groep eten bij een grill house dat vroeger een slagerij is geweest. In de inrichting is dit goed terug te zien door een aantal originele details: rails met kleine vleeshaken aan het plafond en benodigdheden voor de slacht aan de muur. We hebben, denk ik, voor de laatste keer een heerlijke lomo gegeten hier op vakantie. Gezellige avond gehad en terug naar het hotel na wat moeilijkheden met betalen. Ze willen het liefste 1 rekening en doen heel moeilijk over meerdere betalingen. Dit ondanks dat het voorafgaand aan het eten was gevraagd en goedgekeurd. 'Nee, 1 kaart, niet meer!' zei de chagrijnige jongen achter de kassa. Meer kon niet. Wil ook best niet betalen hoor, your pick! Uiteindelijk komt de baas er nog aan te pas, mogen we betalen en we zelfs nog wel een keertje terug komen. Mooi....tijd om te slapen!