Dag 26: Water, heel veel water

Vandaag weer vroeg uit de veren. We nemen snel een ontbijtje hier (opnieuw vers fruit, lekker!) en stappen vervolgens een busje in om met onze gids naar de Argentijnse kant van de Iguazu te gaan. We mogen nog een keer overstappen naar een grotere bus en hop naar het park! Een rustige rit er naar toe gehad waarin we nog een beetje kunnen dutten in de airco. Een grote ingang staat echter al snel op ons te wachten en we kunnen een entreeticket gaan kopen bij een van de tig loketjes. Met 1000 van die Argentijnse dingen stap ik er op af en vraag om twee entreebewijzen....it's too much signorita! Only 330 pesos each....heuj nieuwe misinformatie! Nou das dan mooi, meer geld om uit te geven aan andere dingen!
Na een korte sanitaire stop lopen we met Gaston en de rest van de groep het park in. Hij geeft een uitleg over de route in het Spaans en vervolgens een kortere variant in het Engels. We staan nu hier...we gaan naar het treinstation, daar wachten we ongeveer 30 minuten tot we de trein in kunnen en daarna gaan we door naar een uitkijkpunt waar we een kleine douche krijgen van de waterval Garganta del Diablo. Daarna door naar een kleine twee wandelingen over 'the superior route' even eten en dan door naar 'the inferior route' om op de boot te stappen voor een tochtje langs en onder de watervallen! Klinkt allemaal goed, laten we gaan. Meer dan gisteren nog, voelen we ons nu heel erg touristisch als we achter een paraplu aan sjokken. De temperatuur loopt gestaag op en we kunnen eigenlijk niet wachten op de douches die vandaag voor ons in petto heeft. We komen aan bij het station en gaan in de rij staan. Gelukkig hangen er wat ventilatoren op die soms een briesje opwekken. We wachten geduldig op de trein die ons mee kan nemen. Uiteindelijk passen we er allemaal op en vertrekken we richting het station Garganta de Diablo. Het treintje is geheel open van de zijkanten en we rijden dwars door een jungle heen. We kunnen genieten van de geluiden van het woud met een percussie van het treintje. Beestjes vliegen voorbij. We zien verder geen andere dingen. Bij het station aangekomen gaan we richting het pad. Het is een lange soort steiger die ons over het wateroppervlak naar het uitzichtpunt van de waterval leidt. We komen onder heel wat 'natural life' tegen, te beginnen met opnieuw een hele colonne quaties. Ze klommen tegen een boom omhoog om vervolgens op ons pad te springen en de weg richting land te vervolgen. Ze trekken zich helemaal niks aan van de mensen die er lopen en gaan er dwars doorheen of langs. Verder zien we nog grote meervallen, krokodillen, hagedissen, schildpadden en een heleboel soorten vogels en vlinders. Het geluid van de watervallen komt steeds dichterbij en er komen steeds meer natte mensen terug gelopen. We moeten in de buurt komen! Opeens zien we het eindpunt van de route en de kluit mensen die hier opeengepakt staat. We komen dichter en dichterbij de rand waar water zich bulderend een weg naar beneden stort. Die gigantische pluim water die we gister zagen? Daar staan we nu in... Redelijk nat genieten we tussen iedereen van dit natuurgeweld. Even naar de andere kant nog, paar foto's en filmpjes proberen te schieten en maar weer terug. Her en der op de terugweg nog wat extra foto's gemaakt van beestjes en we zijn opeens alweer terug op de vaste grond. Na wat koels te drinken nemen we de trein terug en verzamelen we om de volgende route te gaan lopen.

We gaan de Circuito Superior op om langs en over de 'twee zussen' (salto Dos Hermanas), salto Bossetti, salto Bernabé Mendez en salto Mbigua te lopen. We kijken hierbij uit over de verschillende watervallen die de Iguazu omvat en het Isla San Martin. De verschillende uitkijkpunten bieden weer een heel ander perspectief en elk gezicht is weer anders maar net zo mooi. Hier zien we ook weer behoorlijk wat dieren. Nu vooral in de vorm van verschillende grote spinnen. Ze maken hun webben hoog over de paden en over de verschillende riviertjes. Het zijn spinnen met gouden webben in de zon en gele strepen op hun poten. Hierbij nog wat groen en rood om aan te geven dat ze giftig zijn. Ze worden heel toepasselijk araña ora (gouden spin) genoemd. De webben die ze maken kunnen 10 keer het gewicht dragen van de spin en behoren tot een van de sterkste die bestaan. We zitten nu midden in het parings-seizoen dus het is vrij gemakkelijk om de spinnen te spotten. Verder zien we ook een aap ver in de bomen wegslingeren. Terug gekomen bij het beginzetten we koers naar het centrale pleintje waar we iets kunnen eten. We bestellen een hamburgertje en wachten tot de tour verder gaat.

De volgende stop staat hoog op ons verlanglijstje, de boottocht langs en onder de watervallen. Eerst nog een klein stukje lopen over het Circuito Inferior. Met wat gedonder op de achtergrond en een ontzettend donkere lucht boven ons, beginnen we eraan. We komen nu langs de voet van de twee zusters en worden lekker nat geregend door het opspattende water. Volgens Gaston is dit een klein voorproefje voor de boottocht. Op het pad word je ongeveer 10% nat...in de boot 100%. Nou we zullen het wel zien. We gaan via een trapje naar beneden terwijl een regenbui langstrekt en ons alvast wat 'voorverwarmd'. Onderaan de trap krijgen we waterdichte zakken voor onze tassen en een zwemvest. Er staan een aantal bootjes klaar om mensen mee te nemen en we stappen met z'n allen in de 'Zaria'. Een paar Chinese dames zitten helemaal ingepakt voorin de boot en vragen aan een van de medewerkers of het wel genoeg is om het water tegen te houden. We zien hem denken en vervolgens horen we: no, ponchos do not work at all....de dames kijken lichtelijk moeilijk en we gaan vol leedvermaak achter in de boot zitten. Laat maar komen die douche!
We varen eerst een stukje richting de Braziliaanse kant richting de salto Tres Mosqueteros en salto Dos Mosqueteros. We komen vrij dichtbij en kijken hoe een ander bootje recht onder het opspattende water door gaat....oh my god! Staat ons dat te wachten?! We draaien om en gaan nu richting de Argentijnse kant: salto San Martin staat nu op het menu. Vrij ver ervan af stop de boot en is er ruimte om foto's te maken van de watervallen. Stiekem zijn we ons een beetje af aan het vragen of er wel een douche gaat komen. Tot nu toe is het best wel tam. Een van de medewerkers geeft echter opeens aan dat het tijd is om de camera's weg te stoppen en de tassen heel goed waterdicht af te sluiten. Ja ja het is tijd! De boot spurt vooruit en we gaan richting het gebulder en opspattende water. We varen dwars door de 'nevel' van de San Martin heen en worden lichtelijk nat. Una mas (nog een keer)? Ja hoor! Bring it on! Na de tweede dip gaan we terug naar de Braziliaans kant om daar onder de Mosqueteros door te gaan. Als er nog droge plekken waren na de San Martin dan waren deze nu helemaal weg. Het is ongelooflijk hoe hard het water de boot inspat en de hele bodem van de boot staat volledig blank (ongeveer 10 cm). We gillen, lachen en schreeuwen uit van het vrij warme water en plezier. De helft van de tijd kunnen we niks zien door het water dat in onze ogen komt en het enige dat we qua woorden kunnen uitbrengen is: 'ik ben doorweekt' en 'dit is zo cool'! We gaan in totaal drie keer onder de Mosqueteros door en ik durf met grote zekerheid te zeggen dat iedereen volledig nat is. De boot draait om en we gaan naar een stop dichterbij de ingang/uitgang om terug te worden gebracht met een jeep safari. We lopen eerst een lange trap omhoog en praten onderweg even met andere mensen die op de boot zaten. Een van de Chinese dames ziet Rogier in z'n zwembroek langslopen, wijst en zegt: he was well prepared! We should've done that! De poncho en regenjas had helemaal niks geholpen. Al het water was er boven en onder in gekomen. Zo ook trouwens bij Bea. Toen ze opstond uit de boot zat ze in een poeltje water op de stoel, lag e een plas water op d'r schoot en kwam een hele sloot water uit de mouwen van de regenjas. Ja zwemkleding aan was een perfect idee!
We kunnen ons snel omkleden en wat droogs aan doen en dan het laatste deel van de tocht hervatten. De jeep staat al te wachten en we gaan op pad met een ander gids die ons van alles verteld over het park. Het is een sub-tropisch klimaat en regent eigenlijk het gehele jaar door. Er valt gemiddeld zo'n 2000ml. De hoogste bomen zijn om en nabij 45m lang en door de lianen in het bos kunnen de verschillende lagen van de begroeiing goed overlopen in elkaar. Verschillende beesten komen ook voor: tig vogels, zoogdieren en nog veel meer insecten en spinnen. Tel hier nog een heel aantal verschillende planten bij op en je hebt de provincie in Argentinië waar de meeste biodiversiteit te vinden is. We zien opnieuw een aap wegslingeren en de spinnen boven ons op het pad zijn ook in overvloed aanwezig. We hobbelen rustig verder en komen na ongeveer 20 minuten aan bij de ingang van het park. Gaston staat ons al op te wachten en we kunnen vertrekken met de bus richting hotel.

We besluiten bij het hotel nog even te gaan zwemmen en vervolgens nog even te bubbelen in onze privé jacuzzi. Daarna lekker eten bij het hotel (heel veel beter dan de lunch)! We spreken af morgen lekker te relaxen in het hotel tot we worden opgehaald om terug te vliegen naar Buenos Aires. Dit was echt een heerlijke dag!