Dag 18: On the rocks

He heerlijk, uitslapen vanochtend. We worden pas om 12 opgehaald om een minitrekking over een gletsjer te doen dus nemen we het er even van. Op ons gemak samen met Astrid ontbeten (zij wordt om 10 uur opgehaald) en wat rondgehangen op de kamer. Even douchen, even warmere kleding aan, tas nog opnieuw inrichten, boekje lezen en opeens is het alweer 11:45. Plotseling gaat de telefoon: are you going on a minitrekking today? The bus is here and waiting for you! Tijd om te gaan!

We stappen als eerste de bus in en kiezen een comfortabel plekje voorin waar we de benen nog iets kunnen strekken. We rijden ongeveer 1 uur rond (voor m'n gevoel van A naar C, weer teug naar B en vervolgens langs C naar D), pikken nog ongeveer 6-8 mensen op en dan staat de bus stil. Onze chauffeur praat alleen Spaans en er volgt een hoop geratel. Plotseling stapt de rest uit het busje en wij zitten nog halverwege een mogelijke vertaling. Ehm, dan gaan wij ook maar. Even later kunnen we in een grotere bus stappen waar al meer mensen in zitten. Kennelijk werden we door het kleinere busje naar een verzamel plaats gebracht. In de grote bus zitten we bijna achteraan. Stoelen kunnen iets naar achter en laat de rit naar het Los Glaciares National Park maar komen. We zitten al gauw weer in travelmode en de km'svliegen aan ons voorbij. In de verte zien we al een streepje grijsblauw, is dat de gletsjer?
We zijn ongeveer 1 uur later bij de ingang van het park. Een heel verhaal in het Spaans, 3 zinnen Engels. Ehm ok....laten we maar een kaartje kopen dan.
Even meteen een plaspauze en weer door. We slingeren langs een meer en dat streepje blauwgrijs van eerder wordt steeds groter tot we opeens bij een terras zijn waar we de gletsjer in volle glorie kunnen zien liggen. Prachtig uitzicht met een strak blauwe hemel erachter. Even een aantal foto's geschoten, paar selfies erbij en door met de hele handel. Iedereen weer de bus in door naar de volgende stop. Hier zijn de verschillende terrassen waarbij je een mooi uitzicht hebt over de gletsjer (stukken dichterbij). We kunnen een uurtje rondlopen en van het uitzicht en het geluid genieten. Grijzig en wit ijs maar ook het echt ijsblauwe tot diep blauw schakeren aan elkaar. De gletsjer heeft behoorlijk scherpe randen en komt als een muur op het plateau/de terrassen af. Alsof een heleboel ijsschotsen tegen elkaar zijn geplet over alle jaren heen. Soms klinkt er een hoop gekraak en gebulder als het ijs werkt of een deel in het water valt. Heel bijzonder en een soort oer natuur geluid dat moeilijk te omschrijven is. Na een korte lunch weer terug naar boven gelopen en de bus opnieuw in. Nu op weg naar de 'haven' waar we het bootje kunnen instappen om langs de gletsjer naar de andere oever te varen. De overtocht verloopt rustig. We staan bijna allemaal buiten te genieten van het uitzicht en de wind die steeds kouder wordt. Aan de overkant staan een aantal hutten waar we wat spullen kunnen droppen voordat we mini trekking kunnen beginnen. De groep verdeelt zich in twee met een deel Engels en Spaans sprekend. We krijgen uitleg over het gebied van onze gids Marcus. Hij vertelt dat de gletsjer ontstaat uit het ijsveld dat boven in de Andes ligt. Hier valt 300 dagen per jaar sneeuw als gevolg van de vochtige altijd westelijke wind vanuit de Grote Oceaan. De sneeuw verandert over de jaren in ijs om hierna langzaamaan in omvang toe te nemen (laagjes) en naar beneden te zakken. Het ijs doet er ongeveer 400 jaar over om het meer te bereiken. Het diepste punt op de berg gemeten is ongeveer 500 meter. Bij het water steekt de gletsjer ongeveer 60 meter boven het oppervlakte uit. Onder water gaat ie echter gewoon door en is het ongeveer 100m tot de bodem. De omvang blijft gelijk over het jaar. In de zomer iets meer smelten, in de winter iets minder. De grillige topjes die zichtbaar zijn komt door het snelle 'lopen' van de gletjser. Dit verschilt van 50 tot 200 cm per dag. Langzaam maar zeker sluit de gletsjer twee meren die er aan liggen van elkaar waardoor bij de zuidelijkste de waterstand uiteindelijk tot 20m kan stijgen. De lijn die vervolgens ontstaat is goed zichtbaar langs het gehele meer. De begroeiing kan het water niet aan en verdwijnt om een laagje gras en rotsen over te laten.
Na de uitleg over de gletsjer ende route klimmen we een stukje over rotsen omhoog naar de volgende hutjes waar ons de klimijzers worden ondergebonden. In 3 hutjes zitten een zestal mensen die de ijzers onder de voeten binden. Het gaat als een lopende band en doet mij een beetje denken aan de reclame met de garnalen pelster die helemaal in de stress gaat als ze meer boten (in dit geval mensen) aan ziet komen. De rijen gaan vrij snel en al snel zijn wij aan de beurt. Hop op een stoeltje zitten, paar dingen onder de voeten en gaan met die hap. De eerste stappen zijn heel raar en het voelt alsof er twee kilo aan je voeten zit. Je moet bijna overdreven je voeten optillen omdat je anders aan de steentjes en rotsen blijft hangen. Het eerste pad bestaat overigens geheel uit rotsen et af en toe een soort foam achtig spul. We naderen met kleine stappen de gletsjer tot we er eindelijk op staan. Van de gids krijgen we een mini les over hoe we moeten lopen op het ijs. Omhoog, gewoon lopen...omlaag, beetje door de knieën buigen. En boven alles, voeten uitelkaar, doe de pinguïn walk! Zo lopen we ongeveer anderhalf uur omhoog en omlaag. Het oppervlak van de gletsjer lijkt op een hoop ijsklontjes die allemaal boven op elkaar zijn gecrusht. Hier en daar zijn er scheuren die blauw lijken te oplichten. Kristal helder water sijpelt her en der en vormt kleine maar hele diepe poeltjes. Wat verder ook heel bijzonder is zijn de lagen vuil die heel goed zichtbaar zijn; er zitten deeltjes zand en modder tussen de verschillende ijslagen. We krijgen nog een bijzonderheid duidelijk te zien en dat is de dichte boomgrens die langs de gletsjer ligt. Dat hier bomen langs de gletsjer liggen komt het maar 200m boven zeeniveau ligt. Dat gletsjer hier vormt komt dus puur door het ijsveld en al die sneeuw die valt. Aan het einde van de tocht belanden we in een heuse icebar. Een paar tafels met een hoop glazen. Ijs gekapt van de gletsjer en water van een van de stroompjes en een aantal flessen whiskey. We proosten op de succesvolle tocht en nemen een borrel 'on the rocks' met een chocolaatje. Dan zit de tocht er weer op en gaan we terug richting de hutjes. Daar mogen we zelf de klimijzers onder onze voeten vandaan halen en inleveren. Deze stapjes zijn opnieuw weer even wennen. Terug naar de refugio en boot en terug de bus in. We worden door de grote bus afgezet om door een klein busje thuis om 21:45 afgeleverd te worden. Ging nog even met wat moeite. Carlijn is een naam die hier heel apart wordt uitgesproken om van m'n achternaam nog maar te zwijgen.... Anyway in het hotel, tijd om even wat was op te vouwen en te slapen. Was een lange dag weer. Welterusten allemaal!