Dag 27: Déjà vu..

Zoals gisteren al opgeschreven, was het een relaxed begin van de dag. Beetje uitslapen, uitchecken, en relaxen maar! Uitchecken kon tot 10u, dus toen we om kwartvoor bij de ontbijtzaal aankwamen, zijn we dat maar eerst gaan doen. Zijn we meteen een tas kwijt. Scheelt weer gesjouw. Lekker ontbeten met vers fruit (zelfs verse ananas dit keer, omnomnom) en daarna aan het zwembad gaan zitten. In een ligstoel, lag prima maar werd op een gegeven moment toch ook wel een beetje warm... Carlijn ging aan een tafeltje zitten (iets met achterstallig typewerk) en ik ben pootjebadend op de rand van het zwembad gaan zitten. Toen de zon volop ging schijnen, toch ook maar in de schaduw. Na de storm van gisteravond was het fijn afgekoeld, maar nu is het me toch een partij benauwd! Binnen zitten dan maar, in de airco. Rogier had heel de ochtend in een hangmat geslapen en kwam, net als Bea en Paula, toen toch ook maar naar binnen. Drankje erbij, nog even escargot gespeeld met z'n vieren (Bea hield niet van spelletjes), als intermezzo nog even ezelen en toen was het kwartvoor 2; het busje kan ieder moment hier zijn. Prima, blijven lekker hier binnen zitten, in de airco. Zien het busje toch wel.

Op naar Iguazu-airport. Rogier had ons al ingecheckt dus we hoefden eigenlijk niets te doen daar. Lunchen dan maar, gaan we daarna wel door de douane heen. Nog even allemaal ingecheckt voor morgen, de vlucht terug naar Schiphol. Wauw! We hebben gewoon seats voor beide vluchten, die van Buenos Aires naar Parijs en van Parijs naar A'dam. We mogen naar huis. Wat gaat dit allemaal soepel tot nu toe!
Het in dit vliegtuig komen ging ook erg soepeltjes. Het was een close call, to be honest. Maar efficiënter dan dit is onmogelijk! De ultieme tijdsverdeling, zonder dat we echt hebben hoeven te wachten. Rond kwartover 3 richting de douane. Oh.. Dat is een lange rij... Volgens het bord was de vlucht al aan het preboarden.... Gelukkig ging de rij best snel en eenmaal aan de andere kant konden we, na een korte sanitaire stop, vrijwel meteen doorlopen om het vliegtuig in te stappen. Iedereen alles mee? Ja? Mooi! Vamos!

Prima vlucht gehad met mooi uitzicht op de 'rookpluim' en de bossen. Dit keer zagen we wel ook wat van de watervallen, op de heenweg niet... Langzaam aan veranderde het subtropische landschap (bestaand uit 99% groen en bomen) in een landschap met kronkelende rivieren, gras, iets drogere natuur en vooral ook bebouwing. Die bebouwing won bij Buenos Aires natuurlijk grond. Het laatste stuk vlogen we echt laag over de gebouwen en huizen heen. Over wijken waar echt werkelijk ieder huis een groot zwembad in de tuin had liggen.
Rond 18.00u landden we. Prima! Nu het poppetje van de transfer vangen en terug naar ons hotel, Patios de San Telmo. Okee.. Tot hier ging het soepel. Er staan een aantal mannetjes met borden. Op zoek naar Kaper, Koning Aap, Patios de San Telmo, ehm... Allemaal niet. Andere achternamen dan? Berendsen? Van Appelen? De Vries? Hoogendoorn? Ehm... Nope, ook niet. Misschien moet 'ie dan nog komen, is hij te laat? Twintig minuten later nog steeds niemand gevonden..half 7.... De tijd tikt verder... Sylvia?! ;-)
Toen kwam Rogier op het geniale idee om eens in de mail te kijken. Hoe heet de lokale agent? Say Hueque, was het. He! Dat heb ik zien staan! We waren in totaal denk ik alle vijf al een keer of 6 ieder langs dit mannetje gelopen... Dus....
Anyhow, poppetje gevonden, op naar dat busje. Heel de vliegveldhal doorgelopen (waar heeft 'ie geparkeerd dan?!), daar naar buiten ('blablabla....aqui.....blablabla', goed we wachten hier), en even later zagen we door de chaos van taxi's dan een wit busje aankomen. Op naar het hotel, zal nog een kilometer of 10 zijn. Ben je zo.
Als het geen spits in in BA wel ja.. Manmanman.. Die Avenue 9 de Julio stond helemaal vast.. Lang leve stoplichten die op rood staan. Misschien de groene golf eens initiëren hier? Een hoop getoeter en heen en weer geschuif van auto's, allerlei mannetjes die tussen de stilstaande auto's lopen en van alles proberen te verkopen (van ijsjes tot zakdoekjes, alles kwam voorbij), toenemende geur van uitlaatgassen en verbrand rubber in het busje... Wat een gedoe zeg! We hebben er uiteindelijk ruim anderhalf uur over gedaan. Maar goed, we zijn er!
'We have a resevation for three rooms, two twins and one single.' De baliejongen kijkt moeilijk. Ik heb geen drie kamers over. 'Name?' Ja, dat is een goede. Koning Aap? No. Kaper dan? Nope, nooit van gehoord. De Vries, Hoogendoorn, Van Appelen? Nope, ook niet. Laatste redmiddel, het toverwoord van vanmiddag dan: Say Hueque? Nee ook niet. 'Voucher?' Nooit gehad. We zijn hier een paar dagen geleden geweest... Kan ik niets van vinden. Onze bagage staat nog hier, we hebben er bonnetjes van. Dat klopt, de bonnetjes kwamen hem bekend voor. We hebben wel een telefoonnummer van de lokale agent? Goed, bel ik die, ga maar even zitten. Uiteindelijk werd hij teruggebeld door Mike, van Say Hueque, Rogier pakte de telefoon. Okee, daar gaan we dan. Conclusie: er is iets mis gegaan bij het reserveren van de kamers (waarschijnlijk niet eens gedaan). Hotel is overboekt, ja hoor! Het ging ook tè soepel! Ander hotel, hotel Moreno. Er werden twee taxi's gebeld, geld krijgen jullie morgen van me terug, sorry voor het ongemak. Juist...

Een kwartiertje later kwam er al 1 taxichauffeur binnen lopen. Rogier, Paula en Bea gaan alvast mee, wij pakken de volgende wel. Die kwam niet heel veel later. Waar moeten we heen... Ja, hotel Moreno. 'Blablablablabla', geen idee, 'In english please?' Nee dat gaat niet. Hotel Moreno, okee, maar waar is dat dan? Geen idee, hotel Moreno, that's all we know. De chauffeur is nu al chagrijnig. Gezellig.. Vraag hem maar, de balieboy stond nog in de deuropening van het hotel. Wat geschreeuw over straat (horen vrij vaak 'moreno'), en dan komt 'ie toch maar naar de taxi gelopen. Tres cento nog wat, en we vertrekken. Benieuwd waar we uitkomen. Een kort ritje, en vele voice-berichten op de whatsapp van de chauffeur later (die hij insprak en vervolgens nog eens beluisterde) kwamen we aan in de straat. 44 nog wat van die dingen. Prima! Hebben we. Graag een bonnetje erbij aangezien we dat morgen aan Mike moeten geven. Moeilijk moeilijk, maar uiteindelijk kan het dan toch. Ik geef hem er 45, maar dat was niet genoeg. Een hele hoop gezucht en gesteun en gebrabbel in het Spaans. Tja, toch wel een beetje jammer als taxichauffeur in een grote stad met veel toeristen, dan is Engels spreken toch wel handig eigenlijk. Uiteindelijk kom ik eruit: omdat hij gebeld is, kost het meer. 14 pesos om precies te zijn. Kan dat dan ook op het bonnetje? Nogmaals moeilijk moeilijk, zucht steun kreun, maar vooruit dan maar. Hij schrijft het erbij... Juist ja, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan.

We lopen een klein halletje in. Waar komen we nu terecht dan?! Dingdong op de bel geduwd en we kunnen de deur openen. Okee dan. We staan nu in een klein halletje met rechts een trap en links een hele hoop hekwerk en knoppen in het midden. Dat zal de lift wel zijn dan? En ja hoor, na heel even wachten komt er zo'n ouderwetse lift die je eigenlijk alleen in films ziet naar beneden. Buitenhekwerk open, binnenhekwerk open, lift in, hekwerken weer dicht en op naar de receptie. Daar zaten de anderen al op ons te wachten. Zij hebbende kamers al snel en gaan ze alvast maar eens bekijken. 9u weer hier in de lobby verzamelen om te gaan eten? Joe, tot dan!
Dan zijn we aan de beurt en de receptioniste vertelt ons dat we geüpgrade worden. Ze hebben geen twins meer, dus we krijgen een kamer met een kingsize en een single. Upgrade, altijd prima! Kamer 31, op de 3e verdieping. Op naar de liften maar weer. Daar gebeurt alleen niet zo veel. Receptioniste komt aanlopen, 'they left the door open. I'll go close it.' Zo gezegd, zo gedaan en niet veel later komt ze met de lift weer naar beneden. Op naar die kamer.
Mooi, tegenover de lift is de deur. He? Een dubbele deur? We lopen naar binnen, licht aan. We zien een halletje, of zeg maar gerust hal. Aan het eind ervan rechts het hoofd van een bed. Hoe groot is deze kamer?! Na wat gezoek vinden we dan ook de lichten voor de achterkant van deze kamer. Jo! Dit is echt huge!! We hebben zelfs een soort keukentje, een bureau, een fauteuil met poef voor je voeten die midden in de kamer recht voor de tv staat, een bank met salontafel, een huge bed net achter de fauteuil en achterin nog een twijfelaar... Zo'n kamer hebben we echt nog nooit gehad! Wauw!
'Verzamelen in kamer 31!' Dit moet de rest ook zien! Anita komt vanuit haar hotel naar het onze gelopen, is nog dichtbij dan het eerst was dus dat is mooi. Een voor een komen Rogier, Anita, Paula en Bea binnen: 'Dit is echt niet normaal meer!' Wat een grappen!

Aan de receptie hadden we recommendations gevraagd m.b.v. leuke tentjes om wat te gaan eten. Mooi, een gevonden. Niet heel ver hier vandaan en goed betaalbaar. Op pad dan maar! 10 minuten later zijn we er.. Krijg nou wat?! Dit is dezelfde tent als waar we zondag met de groep het 'afscheidsetentje' gedaan hebben! Prachtig ook dat niemand van ons de naam had herkend toen we vertrokken. Dan een klein stukje teruggelopen, op de andere hoek van de straat zat ook een tentje dat er leuk uit zag: La Poesia, een bistro-achtig tentje. Hier hebben we heerlijk samen gegeten. Je kon er namelijk 'piscados' bestellen. Planken met allerlei hapjes (denk aan wordt, kaas, aubergines, tomaatjes, enz). Heel lekker, en super gezellig! Heel geslaagd als laatste avondmaal hier in Argentinië.
Als Nederlanders moesten we natuurlijk wel de boel een beetje verbouwen. Sowieso al om een tafel te krijgen die groot genoeg was. Maar later ook om droog te blijven. Carlijn en ik zaten aan de muurkant. Boven ons hing een airco, en ja, hier druppen die water. Met name aan Carlijns kant. Schuiven maar. Langzaam maar zeker schoven we met tafels en al steeds meer naar links. Hebben droog kunnen eten. Tot het apparaat ineens begon te flippen: een hele hoop gepruttel en ineens spuugde het apparaat hele stukken ijs uit! Ook echt wel weer een hilarisch moment. Wat is dit voor een dag?! Waren gelukkig al klaar met eten, dus we zijn maar aan de tafeltjes aan de andere kant gaan zitten.
De serveerster kon er ook niet zoveel mee en vond het ook wel een grappig schouwspel. Super leuke avond zo!

Voldaan teruggelopen naar het hotel. Onderweg Anita welterusten en tot morgen gezegd (ander hotel) en we waren zo weer bij het hotel.
In onze kasteelruimte op bed geploft. Het ligt alvast heerlijk. Dat slapen komt vast goed vannacht!