Dag 3: Airborne

Ja hoor, Carlijntje en Daan gaan aan boord! 'Ladies and gentleman, we are now boarding for flight AF 0406 destination Santiago de Chile.' Een hele mensenmassa staat op, komt in beweging en vormt een rij voor onze neus voor het verkeerde poortje. Ja...of iedereen vliegt natuurlijk businessclass of met sky priority...
Wij besluiten nog eerst even op ons gemak een paar potjes te kaarten, naar de wc te gaan en dan nog even onze mede passagiers gadeslaan die nog steeds mooi in een rij aan het dringen zijn. Er zijn 3 mensen van de Air France: eentje vertelt mensen waar ze wel maar ook vooral niet moeten staan, de twee anderen doen wel hun werk. Naast de checkin balie staan ook selfservice check-in poortjes, snelheid bevorderend, ten minste als ze open waren geweest... In plaats hiervan wordt de dame die richting-aanwijzingen geeft alleen maar gestresster en gaat ze steeds sneller Frans praten. Nog 10 mensen, nou vooruit, we gaan ook maar eens. Paspoort en boarding pass check! Yes, deze keer lukt het echt!
De laatste metertjes lopen worden nog even gekoesterd want dalijk zitten we ongeveer 15 uur stil. Eerst nog een heleboel gedrang om koffers niet heel meetkundig op te bergen...zelfs wij hebben meer ruimtelijk inzicht. Enfin, we zitten. Kleine stoeltjes, met een klein touchscreen voor je, met hierop een welkomswoord. We hebben een buurvrouw die een keer glimlacht en vervolgens heel snel zich weer verdiept in wat ze ook aan het doen was. We wachten toch wel een beetje gespannen af wat er allemaal gaat komen. Allebei toch wel al bezig met het schermpje met de oordopjes in. 'Message from the cabin crew!' Met vervolgens een knoerharde stem van een van de stewardessen door de oordopjes. We schoten allebei ongeveer een halve meter de lucht in. Of we onze stoel wel rechtop hadden staan en of we toch even naar de instructievideo wilden kijken. Hierop huppelde 5 vrouwelijke modellen, die door moesten gaan als stewardess, door het beeld en beelden op vrij opzichtige en overdreven manier de verschillende dingen uit op cheezy muziek. Nja... Ook een manier.
Het taxiën is voorbij en de motoren beginnen wat harder te ronken, daar gaan we!
In volle mist stijgen we op en laten we Parijs achter ons. Het aftellen kan beginnen. We gaan allebei een film kijken en zitten al snel in 'flight mode'. Zodra we boven in de lucht wat stabiliseren gaat mijn voorbuurvrouw ook meteen in slaapstand. Voor ik iets kan doen staat d'r stoel het verst naar achter gekanteld. Heel praktisch om een film te kijken...Al snel komen de dames en heren van die vliegmaatschappij langs met eten en drinken en kunnen we ons te goed doen aan pasta met tomatensaus, camembert met een broodje, mandarijn, komkommer salade en een brownie. Het is trouwens behoorlijk warm in het vliegtuig en ik merk dat we er allebei een beetje last van hebben. Daan is zelfs even wat water in d'r gezicht gaan gooien. De film hebben we afgekeken en vervolgens kwam de volgende opgave: slapen in een vliegtuig!
Nou zou dat qua moeheid geen hele lastige klus moeten zijn...het afgelopen nachtje was behoorlijk kort + we hebben kilometers in Parijs gelopen. Het moeilijke is echter de draai vinden in stoelen die iets naar achtergaan, maar eigenlijk net niet voldoende, harde hoofdsteunen die net iets te laag zitten en spieren die je eigenlijk al meteen voelt trekken in de nek. Desalniettemin toch een uur of 4-5 kunnen doezelen met halverwege even het checken van de reis op het schermpje voor ons. Het ging van 9u naar 7u en tenslotte tot 4,5u reistijd. Tussendoor aantal keer gelopen in het gangpad en beetje spelletjes gespeeld op de telefoon. Van AF kregen we trouwens een kussentje en dekentje met hierbij ook een slaapmaskertje, heel handig!
3 uur voor aankomst kregen we een ontbijtje en hierna werd al snel de daling ingezet. Prachtig uitzicht gehad over het Andes gebergte met een aantal mooie foto's als resultaat. Vervolgens plotseling heel dicht bij de grond en hoppa! Touchdown!
Veilig geland in Chili en nu is voor ons gevoel de vakantie toch echt begonnen.
De hele meute moet nu natuurlijk ook het vliegtuig weer uit, dus het dringen begint weer. Wij hebben geen haast en laten ongeveer 90% uitstappen voordat we zelf in beweging komen. Onze buurvrouw leek die gedachtegang overigens te delen dus dat scheelt weer. Uiteindelijk onze spullen gepakt en uitgestapt. Bij de deur werden we opgewacht door een heuse rolstoelbrigade. Stonden ongeveer een stuk of 10 mensen klaar om de mindervaliden van boord te helpen. Deze medewerkers transformeerden hierbij tevens tot pakezel wat best interessante beelden opleverde. Zo zagen we een meneer die een rolstoel vooruitduwde met hierop een oud dametje met een handtas op schoot. De rest van de bagage bestaand uit een koffertje en rugzak hing om de man heen.
Heerlijk om weer wat te kunnen lopen trouwens. Even een korte pitstop en door naar customs. Ongelooflijk onduidelijk allemaal, veel te veel mensen in tig rijen door elkaar. We zijn ergens gaan staan tot we plotseling een bordje zagen hangen, Chilean people only! (Naar links, de rest moest rechtdoor een doolhof in). Zucht, ok, trap op en trap weer af en aansluiten in die andere rij dan maar. Aangekomen op het punt waar we de eerste keer die bordjes zagen hangen komt er een dame richting ons gelopen en wijst ze ons de weg naar toch die linker rij. Ja die gaat sneller, dus ga daar dan maar instaan. Juist....geen commentaar. Maar ergens toch wel weer typisch. We schuifelen voorzichtig wat naar voren en opzij en 20 minuten later zijn we aan de beurt. We worden naar loket 29 doorverwezen waar 2 Chileense dames tegen elkaar zitten te praten en vooral niets tegen hun 'klanten' zeggen. We geven de paspoorten af en al snel krijgen we een geërgerde blik en diepe zucht: 'Hollanda?' Si...rollende ogen en Spaans geratel....waarschijnlijk staan we dan toch in de 'verkeerde' rij want ze begint als een gek onze paspoorten te registreren in de computer. Uiteindelijk stempels en een dodelijke blik en we mogen verder lopen. Het zal wel allemaal.... Onze bagage staat ondertussen al op de loopband, dus die hadden we al behoorlijk snel te pakken. We zien al een rare slingerende rij die eerst naar rechts gaat, vervolgens naar links met een groot gat in het midden, en mensen die verder links gewoon doorlopen. Wij dus ook maar naar die hele linkse kant gegaan en aangesloten in de rij die wel vooruit ging. Opnieuw de koffers laten scannen, waarbij Daan uiteindelijk nog een fles deo uit de backpack moest tevoorschijn toveren. Maar het was toch allemaal goed. Onze Française medereizigster kwamen we toevallig nog tegen, blijkt dat ze in Chili woont en nu eindelijk bijna thuis is. Gedag gezegd en op zoek naar ons vervoer.
Exit bordjes volgen en schuifdeuren door......what the.....!?!? Er stonden volgens mij wel 200 mensen met bordjes met namen, taxi chauffeurs die iedereen, het liefst tegelijkertijd, vragen of ze nog een taxi nodig hebben met hierdoor nog superveel gekakel. Hoogendoorn is dan wel een naam die goed opvalt dus onze chauffeur hadden we betrekkelijk snel gevonden. Aardig Spaans sprekend mannetje die ons begeleidde naar een grote 4WD auto en voorzichtig wat probeert te converseren in het Spaans. Oh jeetje, Frans off, Spanish on...en dan nog maar half.. Buiten is het trouwens iets bewolkt en qua temperatuur zeker aangenaam, iets van 23°C ofzo.. In de auto zitten we sowieso helemaal gaar uit het raampje te kijken en kunnen we eigenlijk alleen maar denken aan een douche en schone kleding. Een hele lange rechte weg (met trouwens in het begin prachtig uitzicht over de bergen) later zijn we downtown Santiago. In eerste instantie niet zo heel veel soeps. Veel verschillende gebouwen in verschillende stijlen, random beelden en bomen. Met hier en daar gewoon krotten en flats.
Plotseling zijn we er al en staan we stil voor het hotel. We bedanken onze chauffeur, verzamelen de spullen en gaan naar binnen. Daar is het eerst onduidelijk wat we nu moeten. Terwijl we richting receptie lopen, staat er ineens iemand op die in het Nederlands tegen ons begint te praten: 'Jullie zijn toch Carlijn en Danielle, of niet? Ik ben Sylvia, jullie reisleidster.' Chill! Dat scheelt weer zoeken. Aangezien we vannacht met een nachtbus verder reizen, was iedereen al uitgecheckt en hadden we eigenlijk geen kamer meer. Maar omdat ze zich goed voor kon stellen dat we ons even op wilden frissen, had ze toch nog even een kamer geregeld waar dat kon. Hoe heerlijk kan een douche zijn?! Me likey. Terug naar de lobby en daar kennisgemaakt met de reisleidster, kort wat over wat nu van vandaag de bedoeling is besproken en ze gaf ons wat tips over wat te doen in Santiago. Vanavond om kwartvoor 10 weer verzamelen bij het hotel en dan stappen we gezamelijk om half 11 in de bus.
Nou Santiago, here we come! Eerst wat Chileense pesos gescoord om vervolgens naar de supermarkt op weg te gaan. Het is hier inmiddels 13.00u (17.00u Nederlandse tijd) dus je kan je wellicht voorstellen dat een hapje en een drankje er wel in gingen. Via een echt wel leuk park, met veel groen en een aantal grote fonteinen, liepen we de routebeschrijving van onze reisleidster. En met een klein extra blokje om kwamen we dan bij een klein supermarktje uit. Niet helemaal de 'grote supermarkt' die ze gezegd had, wel op de plaats van het kruisje op de kaart.. Maar goed, ze hadden wel vanalles; drinken, kleine toastdingetjes, ham en een brood gekocht en weer terug naar het parkje om even lekker te zitten. Inmiddels was het opgeklaard en was er daadwerkelijk sprake van een (vrijwel) strak blauwe lucht en zon, hello 30°C! Lang leve onze zonnebrillen en de schaduw. Na het hapje en drankje besluiten we om nog even in het gras te gaan zitten. Onder een palmboom is de volgende stop. Daar nog even een halfuurtje gechilled en lekker gelegen, beetje gekaart, en dan toch maar weer door. Er is een bergje/heuveltje hier vlakbij, aan de andere kant van de rivier, en daar zouden ook leuke plekjes zijn. Die rivier is trouwens ook weer iets bijzonders: er staat misschien net een halve meter water, stroomt ontzettend hard en het water is lichtbruinig.. Juist.. Naja, en weer door. We lopen 2 universiteiten langs en gaan dan, via een klein steegje Patio Bellavista in. Een heel gezellig pleintje met veel kleur en allerlei terrasjes. We zoeken een leuk plekje uit. Drankje besteld, en relaxen maar. We gaan vandaag even bijkomen van het vele gereis van de afgelopen dagen en genieten van het mooie weer!
Terwijl we hier zitten hebben we (denken we) al ongeveer de helft van ons reisgezelschap gespot, maar zeker weten doen we het niet. Daar komen we vanavond wel achter. Als we op de bus staan te wachten, en dan gaat de reis weer verder. Naar Púcon.. Op naar de natuur hier!!