Dag 19: Warmte

Vandaag weer eens een rustige dag ingepland. Op het programma staan echter wel een aantal dingen die we graag gaan doen. Een museum(pje) bezoeken, stadje beter bekijken en souvenirs inslaan voor thuis. Eerst even rustig ontbijten, spulletjes pakken en op weg samen met de jonge garde. We lopen, of flaneren volgens Sylvia, met z'n vijven langs de 'boulevard' op weg naar het museum. Onderweg komen we Rien, Helena, Paula en Bea tegen die bij een koffietentje zitten. Nou perfect... Tijd voor koffiepauze! Lekker in het zonnetje gezeten en genoten van lekkere drankjes en het warme weer. Nog een rondje? Vooruit dan, dat hebben we wel verdiend. We kunnen na de pauze heerlijk uitgerust door lopen richting de volgende halte.

Het museum dat we gaan bekijken bestaat uit drie verschillende tentoonstellingen, echter allemaal met hetzelfde raakvlak: geschiedenis van Patagonia. We starten met dinosauriërs. Drie gigantische skeletten staan opgesteld in een kamer: 2 carnivoren en 1 herbivoor. Hiernaast hangt nog een skelet van een soort mini mosasaurus. Aan de muren zijn platen bevestigd over de geschiedenis van het Zuid-Amerikaanse continent en de vorming van de verschillende gebieden. Hierbij nog wat extra informatie over de dino's. Alles in het Spaans, echter hebben we map gekregen met een prima Engelse vertaling. Kennelijk is het museum opgezet door een aantal professoren in paleontologie en hebben zij ook alles vertaald voor buitenlandse bezoekers. Heel leuk en ook wel leerzaam om opnieuw deze opfrisser te krijgen. Na de kamer over dinosauriërs komt er een deel over het uitsterven van deze dieren en hoe vervolgens langzaam maar zeker mensen in Patagonia komen. Hierbij horen ook een aantal gigantische zoogdieren die nu al lang zijn uitgestorven. We krijgen achtergrond informatie over de 'oermensen' en hun 'huisdieren'. Een wederom reusachtig skelet van een van die huisdieren staat midden in een volgende kamer. Net als bij dinosauriërs kan ik me bijna niet voorstellen hoe deze beesten ooit over de aarde hebben heengelopen. Ongeloof groeit alleen nog maar meer als bij de informatie staat vermeld dat het reusachtige beest kennelijk bij mensen heeft gewoond aangezien resten van beiden bij elkaar zijn gevonden. Door naar het volgende stukje: de mens. We maken een heel grote sprong in de tijd en komen in de middeleeuwen uit. De eerste ontdekkingsreizigers komen aan in Zuid-Amerika. Ze bekeren de inheemse bevolking, doden er een heleboel en de rest sterft door 'gekke' ziekten. Dit gaat zo door tot in de 20ste eeuw; de inheemse stammen zouden half half mogen blijven bestaan, maar wel met strikte regels en in bepaalde leefgebieden. Eigenlijk houdt dit in dat ze sinds de ontdekking systematisch zijn uitgeroeid. Kinderen werden van ouders afgenomen en ondergebracht bij andere gezinnen. Belangrijke figuren werden bij overlijden in musea tentoongesteld. Zo was tot 2006 een hoofdman onder een grote glazen stolp zichtbaar in een kunstmuseum. Een manier om alle regels te omzeilen was er wel voor vrouwen. Zij veranderden hun naam om hun kinderen veilig te houden. Een mooi detail is vervolgens dat 50% van de gehele bevolking van Zuid-Amerika indianen bloed heeft. Van de ene kant zijn stammen zeer uitgedund of zelfs uitgestorven, van de andere kant leeft het gewoon voort. Een warme gedachte? Misschien wel. We sluiten af met een kort, mooi en informatief filmpje over de bevolking en drinken voor de eerste keer mate ([mà-tee]) in het retaurantje. De mate is een soort sterke groene thee. Je drinkt het uit een uitgeholde kalebas met een soort rietje met gaatjes onderin. Vul je kopje driekwart met thee, water van 80°C eroverheen en drinken maar. De hele dag kan er water over dezelfde thee worden gegoten, hoe vaker hoe zachter de thee wordt.

Na het museum lopen we richting centrum en hoofdstraat. Eerst even wat geld wisselen bij een lokaal winkeltje. Hierna door naar een eettentje. Een gigantische lunch gehad (hamburger van dinosaurus formaat met alles erop en eraan). De porties hier zijn echt bizar. Je denkt een klein broodje te krijgen en hoppa, lunch en avondeten bij elkaar. Helemaal vol gegeten splitsen vervolgens onze wegen. Op naar die souvenirs! Er zijn een heleboel kleine winkeltjes met van alles en nog wat. Ik kom een heel aantal dingen tegen en heb in ieder geval al een souvenir voor Camiel en pap kunnen scoren (je ziet het thuis wel, het heeft wel iets te maken met de titel ;)). Voor mam en mijzelf vind ik zo 1-2-3 nog niks wat leuk is. Heb staan twijfelen bij een originele en prachtige poncho van wol...maar daar zat ook een originele en minder prachtige prijs aan...laat maar zitten! Dat komt misschien wel in Chalten of in Buenos Aires. Ik vind wel iets leuks!

Na het shoppen ploffen we op een terrasje. Even wat kouds drinken en wachten tot we gaan eten. We krijgen wat gezelschap van zwerfhonden die rondom ons tafeltje in de zon gaan liggen en een straat muzikante die Engels en Spaans talige nummers zingt. Om 19u lopen we richting het restaurantje waar we ons te goed doen aan lokale specialiteiten en grill gerechten, heerlijk weer. Naar het hotel terug gelopen in de zachte zomeravond, met een omweggetje over een bedrijfsterrein (verrek er staat daarachter een poort en er zit prikkeldraad langs de hekken, dit is vast niet goed...). Even de tassen nog zo ver als het kan inpakken en lekker slapen. Morgen vervolgt onze weg zich naar Chalten. Een gehucht met 300 inwoners. Maar wel, naar het schijnt, een prachtige natuur. We gaan het zien!